Błędne koło

Inspiracją do mojej pracy dyplomowej był obraz Jacka Malczewskiego Błędne koło. Chciałem ją przedstawić w bardzo osobisty sposób. W rzeźbie świadomie zastosowałem element abstrakcyjny, który jest skutkiem dystansowania się do wyglądu realnej postaci.

Otaczające postaci miotają się w napięciu, w szalonym tempie. Użyłem określenia „szalone tempo”, by zwrócić uwagę na problem czasu, jego oddziaływanie na nas oraz nasze ciągłe nieprzystosowane do niego. Figury rozciągające się pomiędzy biegunami dynamiki i ruchu są mocne i zwarte.

Celem pracy jest odzwierciedlenie sytuacji współczesnego człowieka – jego w pogoni za czasem, zapętlenia się w abstrakcyjnej bryle. Dzisiejszy człowiek jest poddawany coraz silniejszym manipulacjom, bombardowany informacjami, ma coraz więcej obowiązków, koło się nakręca, tak więc moja rzeźba jest wyrazem ludzkiego losu. Codziennie powielane są te same czynności, ruchy, tak jak w mojej pracy. Starałem się pokazać sztukę, która staje się sposobem zaspokojenia ludzkiej potrzeby ekspresji. Która wyraża potrzebę pokazania siebie, nie tylko sobie, ale i światu. Potrzebę zmierzenia się z tym światem. Wszystko po to, by uwolnić emocje.

Błędne koło sprawia, że po wielu staraniach i działaniach znajdujemy się z powrotem w punkcie wyjścia. Często wydaje nam się, że jesteśmy w beznadziejnej sytuacji. Ważne jest, aby wydobyć z siebie odporność, która zahamuje proces i nauczymy się radzić ze stresem. A wtedy wszystko powróci do normy.